بودجه ۱۴۰۲ یک بودجه استثنایی است. اگر بودجه ۱۴۰۰ را مخرب‌ترین بودجه بدانیم، بودجه ۱۴۰۱ رکورد بودجه ۱۴۰۰ را شکسته و بودجه ۱۴۰۲ هم رکورد بودجه ۱۴۰۱ را شکسته است و با این روش بودجه‌نویسی مشکلات ادامه خواهد داشت.

بودجه سال ۱۴۰۲ بودجه‌ای کاملاً تورمی و انبساطی بوده که دقیقاً مانند بودجه سال گذشته است و تفاوتی با آن ندارد. تنها تفاوت بودجه امسال با بودجه سال گذشته افزایش ۴۰درصدی بودجه برخی دستگاه‌هاست و جز این مورد نمی‌توان نقطه تمایزی بین بودجه ۱۴۰۲ و ۱۴۰۱ قائل شد. در واقع بودجه سال گذشته کپی شده و تنها بودجه برخی دستگاه‌ها را در ۴۰ درصد ضرب کرده‌اند.

بودجه سال آینده نقاط ضعف بسیاری دارد و در شرایط تورمی بودجه‌ای انبساطی است. در واقع هدف از نگاشتن این بودجه چیزی جز استمرار تورم نبوده و افرادی که این بودجه را نگاشته‌اند، دغدغه‌ای برای تورم نداشته‌اند. در صورتی که هدف باید بر مهار تورم گذاشته می‌شد.

در اقتصاد، تورم مانند یک جاروبرقی است. این جاروبرقی پول را از افراد کم برخوردار جامعه دریافت می‌کند و به افراد ثروتمند می‌دهد. اگر دولتی خود را از مردم جدا نداند، مهم‌ترین کاری که انجام خواهد داد این است که از تورم جلوگیری کند.

اگر بخواهیم وضعیت تورم در سال آینده را پیش بینی کنیم، باید گفت که با بودجه فعلی، تورم در حد ۴۰ تا ۵۰درصد باقی خواهد ماند. اما نکته مهم و قابل توجه آن است که اگر در سیاست‌گذاری ارزی و دیگر سیاست‌گذاری‌های اقتصادی، عقلانیت به کار نبندیم و نوعی تبدیل شبه پول به پول را شاهد باشیم، وضعیت از این هم وخیم‌تر خواهد شد و ابرتورم به وقوع خواهد پیوست. هرچند احتمال ابرتورم پایین است، اما این احتمال پایین انقدر مهم است که باید فکری به حالش کرد و راهی مناسب جهت گریز از آن در پیش گرفت.

اقتصاد ایران در حال حاضر، در شرایطی تحریمی به سر می‌برد و بودجه سال ۱۴۰۲، مطلقاً برای شرایط تحریمی مناسب نیست. اقتصادی که تحریم شده، مانند یک بیمار زخمی است که خونریزی دارد. در مقابل این بیمار، مهم‌ترین اقدامی که باید انجام دهیم، جلوگیری از خونریزی است. تورم مشکل فعلی اقتصاد ایران است و سیاست‌گذاران باید برای جلوگیری از خونریزی اقتصاد ایران، جلوی تورم را بگیرند.

در وضعیت فعلی، پنجره جمعیتی ایران باز شده است. اگر بودجه به نحوی باشد که تورم کنترل شود، می‌توان به بازگشت رشد اقتصادی به کشور نیز امیدوار بود. اگر سیاست‌گذاری در کشور اصلاح شود، تحریم و هیچ مشکل دیگری نمی‌تواند تاثیر چندانی بر اقتصاد بگذارد.

اقتصاد ما توانایی افزایش سرمایه‌گذاری را ندارد؛ زیرا نااطمینانی در آن به دلیل تورم و تحریم بالاست.

امید ما این است که به عقلانیت اقتصادی بازگردیم. زیرا با سیاست‌هایی که شکست آنان نه در اقتصاد ایران که در اقتصادهای جهان ثابت شده است، به جایی نخواهیم رسید. سیاست‌هایی مثل بودجه‌ریزی انبساطی، نرخ بهره منفی، رانت‌پاشی مکرر، تبعیض و... از مسایلی هستند که باید اصلاح شوند. بودجه فعلی هیچ قرابتی با اصلاح شرایط ندارد. اگر من به جای دولتمردان بودم، مسیری را دنبال می‌کردم که مقصد آن، اتحاد و آرامش برای مردم است، نه تفرقه.